Ó i U - zasady pisowni

Zasady pisowni Ó

1. W przypadku wymiany Ó na A, O i E

• skrócić - skracać
• mówić - mowa
• dróżka - droga

2. W przyrostkach -ów, -ówna, -ówka na końcu wyrazu

• panów
• równa
• kartkówka

wyjątki: zasuwka, skuwka, wsuwka, okuwka, przesuwka, podkuwka

U w tych przykładach jest częścią rdzenia, a nie przyrostka (zasuwać, skuć, wsuwać, okuć, przesuwać, podkuwać)


3. W niektórych wyrazach, gdy występuje na początku

• ósmy
• ósemka
• ówczesny
• ów
• ówdzie

4. W wyrazach, w których pisownie Ó można uzasadnić historycznie

król, chór, góra, źródło



Zasady pisowni U

1. W formach czasu teraźniejszego zakończonych na -uje, -uję, -ujesz, -ujemy, -ujecie:

• (on) gotuje, pakuje, dziękuje
• (ja) gotuję, pakuję, dziękuję
• (ty) gotujesz, pakujesz, dziękujesz
• (my) gotujemy, pakujemy, dziękujemy
• (wy) gotujecie, pakujecie, dziękujecie

2.  W wielu przyrostkach zdrabniających i zgrubiających (-uch, -uchna, -uchny, -ula, -ulek, -uleńka, -ulka, -ulo, -unek, -unia, -unio, -uńcia, -us, -usia, -uszek, -uszka, -uszko, -uś, -uśki, -utki):

dzieciuch, córuchna, babunia, dziadziunio, babusia, dziadziuś, słodziutki


Poprawne formy wyrazów, w których często popełniane są błędy

• córka
• hamuj
• cudne
• ul
• ból
• kłótnia
• wówczas